(nëse) gocat s’janë të k’naqme (ky s’është faji i çunave-thotë një studim i fellë)

Para pak ditësh lexova një studim shumë serioz (bërë me statistika dhe me ultratinguj), sipas të cilit disa gra nuk e kanë atë pikën që e ka emrin si emri i një partie shqiptare, dhe prandaj dhe nuk arrijnë kurrë kënaqësinë që pritet nga pika në fjalë. (Në fakt kënaqësia pritet nga pala tjetër, po këta po merren aktualisht me studime serioze). Ata që do thonë që studimi ka të drejtë se secili është përgjegjës për kënaqësitë dhe pakënaqësitë e veta, që sot e tutje të mos mburren si gjela kur tjetra të shprehë shenja kënaqësie (nëse prite Zot ndodh). Ha ha…

Sidoqoftë, duke u vërtitur nëpër YT, gjeta një video ku Björk dhe PJ Harvey këndojnë “(I Can’t Get No) Satisfaction” të Rolling Stones. Meqë po afrohet fundviti, përshëndes të gjithë anonimët dramatikë të këtij blogu dhe ata jashtë tij. Qofshi mirë dhe të lumtur!

letrë d’adjë

Cher J,

Je te quitte.

Tu te demanderas surement comment je peux faire une chose pareille. Eh oui, je te quitte, même si on n’est pas ensemble. Mon esprit te dit adieu. Il ne veut plus penser à toi, il ne veut point espérer que tu t’intéresses ne serait-ce qu’un peu à moi en dehors de ton joli canapé.

Dje-Sot-Neser

Kur isha e vogel kaloja kohen time duke bere deshira, nuk e di pse me ishte fiksuar ne mendje qe menyra e vetme per ti arritur disa gjera, ishte te thoja ne mendjen time deshirat qe kisha duke then : te lutem te lutem te lutem edhe ato do te plotesoheshin.
Dhe duke qene qe nje pjese e mire e tyre plotesoheshin (per rastesin me te madhe) atehere kjo me bindte mua qe PO nese lutesh fort do te plotesoheshin.
Dhe keshtu per kohe te gjate…