Mbi meshkujt -3-!

Ata kane detyrimisht diçka qe thyen mitin e tyre.
Dhe ai me i persosuri, me i bukuri, me i zgjuari, me….princi i kalter, e ka nje te keqe!

E gjithe çeshtja eshte ti zbulosh, ti studjosh, eventualisht ti rregullosh nese krijesa ne fjale ja vlen, ose ose ne rastin e kundert ti heqesh vizen, te kalosh ne nje qenje tjeter duke shpresuar te jete me mire.

Problemi qendron ne dy pika te vogla:

1) Kur mundohesh ti ndreqesh, i jep rruge nje problemi tjeter qe eshte: Ti do te me ndryshosh qe tani ?!

2) Kur mundohesh te kalosh ne nje faqe te re te nje libri tjeter, bie ne dyshimet e zakonshme te stilit : po sikur te gjithe ata, te jene nje dege me e thyer se tjetra, sikur asnjeri asnjeri te mos jete ne nje mesatare te pranueshme!!!!

Dhe ja, duke u nisur nga keto pika perfundojme :
– ose duke mbyllur syte ne heshtje, pjesen me te madhe te kohes, deri sa nuk mban me…
-ose ne nje perballje te drejte per drejte dhe te here pas hereshme…
-ose kalimi nga nje dege ne nje tjeter me shpejtesin e drites…
-ose….????

Pika pozitive sipas meje, eshte qe kur thyhet miti, sidomos per disa lloje specimenesh te veçante, ndergjegjesohemi per “banalitetin/normalitetin” e qenjes ne fjale, dhe aty me i persosuri, me i bukuri, me i zgjuari, me….princi i kalter, kthehet ne nje “si gjithe te tjeret”.